کاشت حلزون شنوایی و نقش برنامه توان‌بخشی متعاقب آن در ارتقاء هوش کلامی و غیرکلامی کودکان ناشنوای 9-6 ساله مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس

  سابقه و هدف: کودکان ناشنوا مستعد تأخیر گفتار و زبان هستند. تأخیر در رشد زبان خود می‌تواند بر رشد و استعداد تحصیلی آن‌ها از یک طرف و سازگاری و تعاملات اجتماعی آن‌ها از طرف دیگر اثرات نامطلوب داشته باشد. یک راه مناسب جهت رشد زبان و گفتار کودکان ناشنوا، استفاده از کاشت حلزون شنوایی است. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی پیش‌رفت کودک در زمینه مهارت‌های زبانی مانند رشد اطلاعات عمومی، حساب، واژگان و درک به دنبال جراحی و توان‌بخشی بود.   مواد و روش ‌ ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله‌ای نیمه تجربی است که در سال 88-1387 در مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس انجام شد. برای این منظور ابتدا آزمون ریون بر روی کلیه کودکان مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس که حداقل 6 سال سن داشتند و 3 سال از زمان جراحی آنها می‌گذشت اجرا شد و سپس 23 نفر که دارای شرایط تحقیق بودند، انتخاب شدند و بخش کلامی آزمون وکسلر بر روی آنها اجرا شد.   یافته ‌ ها: به دنبال عمل جراحی و برنامه توان‌بخشی بعد از آن سطح هوش کلامی کودکان کاشت حلزون شنوایی شده افزایش یافت ولی به اندازه کودکان نرمال هم‌سن خودشان نرسید. از جمله فاکتورهای اثر‌گذار در این مورد سن کودک و سطح تحصیلات خانواده بود. لازم به ذکر است که بین هوش کلامی و غیر‌کلامی هم‌بستگی معنا‌داری دیده نشد.   نتیجه ‌ گیری: هر چند که کاشت حلزون شنوایی در ارتقاء هوش کلامی، و رشد شناختی فرد اثر بسزایی دارد اما بهتر است برای این‌که نتیجه بهتری از اقدامات درمانی گرفته شود این عمل در سنین پایین‌تری صورت پذیرد.